คําพิพากษาศาลฎีกาที่ 5305/2554
ป.อ. การกระทําโดยพลาด (มาตรา ๖๐)
ป.วิ.อ. ข้อเท็จจริงที่ปรากฏในทางพิจารณาแตกต่างกับข้อเท็จจริงดังที่กล่าวในฟ้อง (มาตรา ๑๙๒)
แม้ข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาได้ความว่า จําเลยเจตนาจะยิงวัยรุ่นที่ทำร้ายร่างกายกันและยืนอยู่หลังรถโดยสารประจําทางในที่เกิดเหตุ แต่กระสุนปืนพลาดไปถูกผู้เสียหายทั้งสอง
ซึ่งตามฟ้องโจทก์บรรยายฟ้องว่า จําเลยใช้อาวุธปืนยิงโดยเจตนาฆ่าผู้เสียหายทั้งสอง มิได้บรรยายฟ้องว่าการกระทำของจําเลยดังกล่าวเป็นการกระทําโดยพลาดมาด้วยก็ตาม แต่เรื่องพลาดเป็นเจตนาโดยผลของกฎหมายดังที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๖๐ ว่า "ผู้ใดเจตนาที่จะกระทำต่อบุคคลหนึ่งแต่ผลของการกระทําเกิดแก่อีกบุคคลหนึ่งโดยพลาดไป ให้ถือว่าผู้นั้นกระทำโดยเจตนาแก่บุคคลซึ่งได้รับผลร้ายจากการกระทํานั้น"
ดังนั้น แม้ผลที่พลาดไปเกิดแก่บุคคลอื่น โดยผู้กระทําไม่ได้ประสงค์ต่อผลหรือเล็งเห็นผล ก็ต้องถือว่าผู้กระทํามีเจตนากระทําต่อผู้ได้รับผลร้ายนั้นตามเจตนาแต่แรก คดีนี้จึงต้องถือว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหายทั้งสองด้วยตามฟ้อง
เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องไว้แล้วว่า จำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหายทั้งสอง กรณีจึงถือไม่ได้ว่าข้อเท็จจริงที่ปรากฏในทางพิจารณาแตกต่างกับข้อเท็จจริงดังที่กล่าวในฟ้อง อันจะเป็นเหตุให้ศาลต้องพิพากษายกฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๒
ส่วนที่โจทก์มิได้อ้างมาตรา ๖๐ แห่งประมวลกฎหมายอาญามาด้วย ก็ถือไม่ได้ว่าโจทก์ไม่ประสงค์จะให้ลงโทษ เพียงแต่โจทก์อ้างบทมาตราผิด ศาลย่อมพิพากษาโดยปรับบทกฎหมายที่ถูกต้องได้ ไม่เป็นการเกินคำขอในฟ้องดังที่จําเลยฎีกา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น